عاقبت...

بهـآنـﮧ هـآیـَت بـَرآﮮ ِ رفتـَטּ چـﮧ بچـّﮧ گآنـﮧ بوב

چـﮧ بـﮯقـَرآر بوבﮮ زوבتـَر بروﮮ

از בلـﮯ ڪـﮧ روزﮮ بـﮯاِجازه وآرב آטּ شـُבه بوבﮮ…

چه زود از دلت رفت کسی که روزی مالک همه ی دلت بود...

چه زود متنفر شدی از کسی که می مردی برایش...

چه زود زبانت را چرخاندی و هجاهایی را که روزی چمع می شدند

و می گفتند : جانم

را عوض کردی و شدند : گمشو ...

این حق عشقی ست که بی دلیل است و بی دریغ و بی منطق...

و ...

چه زود دیر شد...

به مالک بعدی دلت بگو... هوای دلت را داشته باشد...

روزی آنجا جای من بود... به لجنش نکشاند...همیشه گرم نگهش دارد...

به تلافی تلافی ات... ماه... به امید...